Słownik etymologiczny języka polskiego/wieko
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
wieko, wieczko; w biblji raz zamiast »kosz«; powieka, powieczki (niby ‘pokrywka’); prasłowo; u wszystkich Słowian tak samo; cerk. wěko, ‘powieka’; lit. z inną samogłoską, woka(s), ‘wieko’ i ‘powieka’. Od tego samego pnia wē- (ind. wjā-, pokrywać’) pochodzi druga prasłowiańska nazwa ‘powieki’ i ‘brwi’: cerk. wě-żda, słowień. wějice, ‘brwi’, bułg. wěżda, ‘brwi’ i ‘rzęsy’, serb. wjedja, ‘brwi’ (ruskie wieżda, z cerkiewnego, jak żd dowodzi).
