Słownik etymologiczny języka polskiego/wilja
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
wilja, z wigilja, łac. vigilia, ‘czuwanie’ (przed świętami znaczniejszemi); dziś »wilja Bożego Narodzenia«; w psałterzu wigilje (»ku czuciu«, puławski); łac. vigil, ‘czujny’, należy do vigēre, ‘być silnym, krzepkim’ (stąd u nas wigor, jak walor od valēre).
