Słownik etymologiczny języka polskiego/wrzask
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
wrzask, wrzaskliwy, wrzasnąć, wrzeszczeć i wrzaskać; prasłowiańskie; cerk. wrěsztati, serb. wrisk(a), wrisztati, wrisnuti, ‘wrzasnąć’; czes. wrzesk, wrzesztieti; łuż.(w)rieszcieć, wrieskać; rus. wierieszczat’ (por. wyżej wereszczaka), a jak obok wisk ma Ruś wizg, wizżat’, podobnie obok wieriesk jest i wieriezg, wieriezżat’. Oczekiwalibyśmy postaci *wrzosk, więc wrzask od częstotliwego wrzaskać? Ze pniem por. warczeć.
