Słownik etymologiczny języka polskiego/wyśmienity
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
wyśmienity, dziś o ‘znakomitym’, pierwotnie o ‘wysokim’, bo urobione od rzeczownika *wyśmień, ‘wysokość’ (por. rus. nizmień, ‘nizkość’, do nizki); w 15. wieku wyśmienity znaczy jeszcze: ‘wysoki’. P. wysoki.
