Słownik etymologiczny języka polskiego/wyderkaf
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
wyderkaf, z niem. Wiederkauf; jedyny w średniowieczu sposób dla pobierania zakazanych przez kościół odsetek w postaci czynszu od nieruchomości, sprzedanej pozornie z prawem odkupu. Już w 16. wieku i wyderek z tego zrobiono, a Opaleński 1648 r. świadomie je z wydzierać łączył (»wyderek, od wydzierania słusznie mianowany«).
