Słownik etymologiczny języka polskiego/zamek
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
zamek, zamkowy, zamczysty, od zamknąć, zamykać; w biblji: »zawarte są brony i zamczone« (»zatarasowane«, Leopolita); przeciwnie: odemknąć, odmykać. P. mknąć. (Ale zamkle, zamkliki, »zamklany postronek« w Hippikach z r. 1607, o ‘kluczkach’, p. zankiel). Prasłowiańskie to: cerk. zamka, słowień. zańka, serb. zamka (Prusowie pożyczyli od nas zomukis). Ponieważ niem. Schloss znaczy nietylko ‘zamek u drzwi’, lecz i ‘gród’ (‘Burg’), więc na całym Zachodzie słowiańskim nabrał zamek i tego znaczenia (zupełnie obcego Słowiańszczyźnie), a od nas powędrował w tem nowem znaczeniu i na całą Ruś (zamok litowskij); czes. zámek, łuż. zank; u nas od 16. wieku (biblja nie daje jeszcze tego znaczenia).
