Słownik etymologiczny języka polskiego/zawiewka
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
zawiewka, zawierucha, zawartka, wszystkie trzy o ‘burzy, niepogodzie’; pierwsze od wiać, p. (»drży, wyglądając srogiej na dom swój zawiewki«, »nową coraz cierpię złej fortuny zawiewkę«, Potocki); drugie od wrzeć, p.; trzecie od wart, wartki (wiercieć), p.; u Czechów tylko záwieje, ‘śnieżyca’.
