Słownik etymologiczny języka polskiego/zbyrceć

<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

zbyrceć, ‘brzęczeć’, na Podhalu, zbyrkot, ‘brzęk’, itd.; od bark-, burk-, o tem samem znaczeniu (w zapisce z początku 16. wieku czytamy o kamieniach: barczące, albo burczące), bo w podobnych słowach samogłoski niestałe (obok terlikać jest turlikać na Podhalu, i i.). Również zbyrki, zberki, zbery, ‘miejsca nierówne, trząskie’: »po takich zbérach jeździć niebezpiecznie«; zbyrczeć, zbyrkać: »wóz zberka po kamieniach«, »zbyrkać kajdanami (podkówkami)«.