Słownik etymologiczny języka polskiego/zdeb
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
zdeb, zdbia; zdebie u Potockiego (zdbik; z tego, z mylnem ż: żbik); ‘dziki kot’; u Stanka 1472 r. jeszcze pierwotne step, obok zdeb i zdbik, bo stpia i t. d. przeszło w zdbia; cerk. stĭpl’, ‘dzik’; por. lit. stiprus (ta sama wokalizacja), ‘silny’, grec. stibros, łac. stipulus, ‘mocny’; p. śćbło (żdźbło); step i teść (p.) mają twardą półgłoskę zamiast miękkiej, *ściep, cieść, wedle dalszej odmiany: śćpa, ćśca, z czego: stpa, tścia.
