Słownik etymologiczny języka polskiego/zgrzyt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
zgrzyt, dawniej skrżyt; już 1500 r. tylko zgrzyt (zgrzytać, »zęby zgrzycą«, Potocki, zgrzytanie), ale w psałterzach nigdy inaczej niż skrżytać; w cerk. obok skrĭżĭt, z półgłoską, jest i skrĭżit, z i, jak u nas; rus. skrieżetat’, cerk. skrgati i skriżiti, ‘zgrzytać’; czes. szkrhati, skrzehtati, szkrtati; por. skarga z innem następstwem płynnej.
