Słownik etymologiczny języka polskiego/zwon
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
zwon, zwonnik, zwonarz (1549 r.), zwonek, zwonica r. 1500; zwonowy; jeszcze w 16. i 17. wieku powszechne, zamiast dzisiejszego dzwon itd.; ptaszek zwoniec (dzwoniec już 1584 r.); częste w nazwach roślin, zwonki, r. 1500: »ervus, lebiodki, zwoniec«, »enula, zwonki«; ‘hypericum’ nazywa się w 15. i 16. wieku zwoniec, zwończek, zwońciec, zwonki, dzwonki, dzwoneczki (r. 1472 i suchywilk, co znane i jako przydomek osobowy); p. *zwnieć.
