SJP:AGIO
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik języka polskiego |
| Podtytuł | Przez M. Samuela Bogumiła Linde |
| Wydawca | Drukarnia XX. Piiarów |
| Data wyd. | 1807-1814 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Indeks stron | |
AGIO czytay: ażyo. indecl. z Włosk. vulgo laże, laża, y. f. naddatek, przydanie, das Agio, der Aufwechsel, das Aufgeld. Termin handlu: 1) większość waloru ceduły bankierskiéy nad istotny szacunek summy niéy wyrażonéy, wychodzi na iedn, co procent albo prowizya od summy wexlem przekazanéy. Kras. Zb. 2) Naddatek, który się daie, zmieniaiąc ieden gatunek piedniędzy na drugi; u Herburta przydawanie, n. p. Do szerokich groszy Prazkich niech będzie przydawanie wedle biegu pospolitego. Herb. Stat. 81.
