Serca jak słońca

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Marjan Jasieńczyk
Tytuł	Serca jak słońca
Pochodzenie	Upominek. Książka zbiorowa na cześć Elizy Orzeszkowej (1866-1891)
Wydawca	G. Gebethner i Spółka, Br. Rymowicz
Data wyd.	1893
Druk	W. L. Anczyc i Spółka
Miejsce wyd.	Kraków – Petersburg
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cała część I; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

SERCA JAK SŁOŃCE.

Toć bywa: po jasnem niebie
Kłębi się, toczy przed siebie,
Bałwani czarne chmurzysko
I pędzi prosto na słońce,
Co stoi — myślałbyś — drżące,
Jak rozpalone ognisko.

Na słońce pędzi, jak strzała,
Zda się, już gasić je miała,
Gdy uderzona promieniem
Chmura, co z taką przemocą
Stworzeniu groziła nocą,
Mdłym rozpłynęła się cieniem.

Tak w życiu: zawody, troski
W człowieka pierwiastek boski,
Jak chmury na słońce biją
I — zda się — pogaszą blaski
I światła wszelkie i brzaski,
Co na dnie serc naszych żyją.

A jednak nie wszystkie gasną:
Bywają serca, tak jasno
Płonące wśród serc tysiąca,
Że najczarniejsze przed niemi
Pierzchają troski z tej ziemi,
Jak owa chmura z przed słońca.

Warszawa. Marjan Jasieńczyk (Wacław Karczewski).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Wacław Karczewski.