Smutek (Shelley, 1899)

<<< Dane tekstu >>>
Autor Percy Bysshe Shelley
Tytuł Smutek
Pochodzenie Przekłady
z poetów obcych
Wydawca „Gazeta Polska”
Data wyd. 1899
Druk J. Sikorski
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Antoni Lange
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
SMUTEK.

Szybciej, niźli tchnienie lata,
Niż młodości pieśń skrzydlata
Niźli szczęściem noc bogata —
Znikłaś mi jak sen przelotny.

Jako las — gdy zieleń zginie,
Jako noc — gdy sen przeminie,
Jako duch — gdy łza popłynie,
Jestem dzisiaj sam — samotny!

Jaskółeczka lato — wróci,
Sowa noc — się znów ocuci,
Łabędź młodość — gdy nas rzuci,
Zniknie w czasu mrokach wiecznych.


Serce wiecznie pragnie świtu,
Lecz i sen mi pełny zgrzytu,
Próżno zima chce rozkwitu
Dać mi z jakich palm słonecznych.

Lilie — pannom w ślubne doby,
Róże — matkom do ozdoby,
Fijołki są na dziewic groby:
Bratki — oto moje kwiecie!

W grobie duszy swej je noszę,
Bez łez gubię je potrosze:
Łzy mi wyschły i rozkosze —
Brak mi serca na tym świecie!






Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Percy Bysshe Shelley i tłumacza: Antoni Lange.