Sonety (Jan Nepomucen Kamiński)/27

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Jan Nepomucen Kamiński
Tytuł	Sonety
Data wyd.	1827
Druk	Piotr Piller
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[39]

27.

Słońce zapadło, było po nieszporze:
W bliskim kościółku dzwony pacierz biły,
Wchodzę w trupnicę,^[1] iak w serce mogiły:
Kształt iakiś klęczy, modli się w pokorze,
Widzę śniég, w czarnym płynący kolorze.
Słowa modlitwy w duszę zadzwoniły,
Z dna duszy woła »o móy Boże miły!«
Woła i pada, iak padł kamień w morze!
Ach Wando! — »Wando!« grób potwarzapowtarza echem!
Chcąc się weń rzucić, poskoczę z pospiechem —
Bałuch grobowy tentni mi do ucha:
Nazad szaleńcze, strzeż się zmazać grzechem!
Wierzy i cierpi, kto praw boskich słucha!
Padłem na ziemię, ob-ięła mię skrucha.

---

1. Przysionek, gdzie zmarłych stawiaią.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Nepomucen Kamiński.