Sonety (Jan Nepomucen Kamiński)/32

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Jan Nepomucen Kamiński
Tytuł	Sonety
Data wyd.	1827
Druk	Piotr Piller
Miejsce wyd.	Lwów
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[44]

32.

Bóg na swóy dywan garść brylantów rzucił,
Każdy utonął w dywanie głęboko:
Lecz wszystkie spaia światła wspólne oko;
Światłem ich ścieszył, choć miescem zasmucił.
Polotu światła sam stwórca nie skrócił:
Choć lampę dzienną zawiesił wysoko;
Przecięż iéy promień grzeie pod opoką,
By skalne serce do czucia ocucił.
W dwóch końcach świata rzuć od pyłku pyłek,
Rozłącz od siebie nayszérszą przestrzenią:
Pochutną strzałką przeniknie ie Miłek^[1];
Z dwóch końców świata z sobą się ożenią!
Słońce granitom śle w piekła zasiłek,
Korale, w bezdnie, słońcem się płomienią.

---

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Nepomucen Kamiński.

1. Miłość. — Kupid.