Sonety (Shakespeare, 1850)/XXXIII

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	William Shakespeare
Tytuł	Sonety
Pochodzenie	Wybór sonetów Szekspira, Miltona i lorda Bajrona
Data wyd.	1850
Druk	T. Glücksberg
Miejsce wyd.	Wilno
Tłumacz	Konstanty Piotrowski
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

33)

VIII.

Nie jeden już widziałem, w pełnéj chwale ranek,
Jak słońce ogrzéwało śnieżne szczyty skały,
Promienie jego złotem zdroje malowały,
I całowało łąki, jak czuły kochanek.

A potém pozwoliło pełną majestatu
Twarz swoję, urok nieba, piérwszą twarz natury,
Aby nikczemną szatą przyoblekły chmury,
Choć niewidzialne, zawsze panowało światu.

Tak też i moje słońce z słodyczą i chwałą,
Rzuciłoś mi w mym ranku, promień najjaśniejszy.
Niestety! był to moment od gromu lotniejszy;
Choć się teraz przykryłoś grubych chmur nawałą,
To uczucia miłości w mém sercu nie zmniejszy.
Słońce świata chowa się, moje się schowało.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: William Shakespeare i tłumacza: Konstanty Piotrowski.