Sonety (Shakespeare, 1913)/XCVII

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	William Shakespeare
Tytuł	Sonety Shakespeare’a
Wydawca	Gebethner i Wolff
Data wyd.	1913
Druk	W. L. Anczyc i Sp.
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Maria Sułkowska
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

XCVII.

Rozłąka, zimą, zdała się ponurą,
Boś jest rozkoszą roku zmiennej pory;
I czułem mrozy, drżałem przed wichurą,
Starego grudnia widziałem pozory.
Choć czas rozłąki wesołym był latem,
Jesienią płodną owocem bogatem.
Jesień, jak wdowa niosła brzemię wiosny,
Jak po utracie małżonka żałosnej.
Ale jesieni obfite owoce
Wydały mi się smutne i sieroce.
Rozkoszne lato Ciebie zawżdy łaknie,
Ptaszki są nieme, kiedy Ciebie braknie.
Albo też ćwierkiem tak smętnym szczebiocą,
Że liście w lęku przed zimową nocą.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: William Shakespeare i tłumacza: Maria Sułkowska.