<<< Dane tekstu >>>
Autor William Shakespeare
Tytuł Sonety Shakespeare’a
Pochodzenie rękopis więzienny
Data powstania 1948
Tłumacz Władysław Tarnawski
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

146.  Duszo moja, ośrodku grzesznej ziemskiej gliny,
Oblężona przez hufce buntowników krwawych,
Głodem morzysz się sama; z jakiej to przyczyny?
Poco zewnętrznym murom twym barw tak jaskrawych?
Krótko trwa twa dzierżawa; pocóż w przepych taki
Ma być wyposażona siedziba nietrwała?
Nie wiesz, że dziedzicami twymi są robaki,
Że ona jest ich pastwą, że taki los ciała?
Niechże ci nędzna czeladź przestanie być troską
I głoduje, a własny twój zasób niech rośnie,
Za kilka nędznych godzin ty kup wieczność boską,
Zrób wnętrze, niech mur z zewnątrz wygląda żałośnie.
Pożeraj Śmierć, jak sama Śmierć pożera ludzi,
Bo po śmierci Śmierć sama trwogi już nie budzi.



Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: William Shakespeare i tłumacza: Władysław Tarnawski.