[64]
137. Cóż to zrobiłeś, ślepy głupcze Kupidynie,
Z mymi oczyma? Ślepe są, chociaż otwarte,
Wiedzą dobrze, gdzie piękność mieszka i czym słynie,
Ale najwyżej cenią to, co najmniej warte.
Jeżeliś oko moje uwiódł przez czar taki,
Że zarzuca kotwicę tam, gdzie każda szkuta,
To czemuś z fałszu wzroku powykuwał haki,
Do których serca mego roztropność przykuta?
Czyż ma serce uważać za prywatną własność,
Co wedle jego wiedzy cały świat posiada,
A oko, swą wrodzoną utraciwszy jasność,
Widzieć piękno i prawdę, gdzie mieszka szkarada?
I serce me i oko, zwodnymi widziadły
Opętane są, w fałszu niewolę popadły.
