[8]
14. Nie w gwiazdach myśl ma swoje przepowiednie czyta,
Do astrologii jednak jawnie się przyznaję,
Nie tej, co wie, czy jutro złe lub dobre świta,
Co przewiduje dżumę, głód, nieurodzaje;
Co do minuty losu nigdy nie przepowiem,
Nie mówię, żem jest z nieba odczytywać gotów,
[9]
Czy króle będą dobrym cieszyli się zdrowiem,
Nie wróżę ulew, wichrów, błyskawic i grzmotów.
Źródłem mej wiedzy twoje są promienne oczy –
Stałe gwiazdy, przez usta me duchowi głoście,
Że piękno ożenione z prawdą blask roztoczy,
Jeżeli pomyśleć zechce o rodu przyroście.
Jeśli nie, złego jestem prognostyku gońcem:
Twa śmierć piękna i prawdy musi stać się końcem.
