Strona:Chimera 1907 z. 28-30.djvu/382: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja

@@ Status strony / Status strony @@
-Przepisana
+Skorygowana
@@ Nagłówek (noinclude): / Nagłówek (noinclude): @@
@@ Linia 1: / Linia 1: @@
+{{Numeracja stron|''GIOSUÈ CARDUCCI''||''369''}}
@@ Treść strony (podlegająca transkluzji): / Treść strony (podlegająca transkluzji): @@
@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 <poem>
 Gdyś przechodziła, jak na swą boginię
 Patrzył paw piękny i ogon stuoczny
 Otwierał, z krzykiem sunąc po drożynie.
 Ach, jakiż odtąd mój żywot był mroczny,
 Zimny i marny! O, było za żonę
 Wziąć mi cię, Maryo, w tej dobie wyrocznej!
 Lepiej bez drogi przez puszcze zamglone
 Za pierzchającym gnać bawołem czarnym,
 Który się kryje w zarośla zgęszczone,
 Niźli się pocić nad wierszykiem marnym!
 Lepiej zapomnieć w pracy tajń wszechświata,
 Niż — by ją pojąć — uznać się niezdarnym!
 Teraz czerw’ myśli w głowie mi kołata,
 Żre mózg — a jednak boleść wieści głucha,
 Że to, co piszę, pisać — czasu strata.
 Muskuły, serce zniszczył mi szał ducha,
 Kości złamały społeczne niedole,
 Szarpię się próżno i zrywam z łańcucha.
 O wy, szumiące na wietrze topole
 W alei długiej! Wiejska w cieniu ławo,
 Gdzieśmy w niedzielę siadali w półkole!
 Tu błoń zorana mieni się szarawo,
 Tam wzgórz zielonych sznur, a owdzie morze
 Z żaglami — w prawo cmentarz zrosły trawą!
 O, błogo pędzić chwile w rozhoworze
 Drużnym w południe, albo przy kominie
 W wieczór zimowy, gdy wiatr dmie na dworze!
 O, lepsza sława, gdy w wolnej godzinie
 Maluję dzieciom p rób ciężkich tysiące,
 Trudów, zasadzek w górskiej rozpadlinie,
 I, mówiąc, palcem wskazuję ziejące
 </poem>