jak się na tę sprawę tego serca u lekarzy zapatrywać należy. Wierzyła mi wtedy, gdy byłem lekarzem, gdy mówiłem do niej stanowczo, a czasem i ostro, nie wzbudzał zaś w niej żadnego zaufania człowiek drżący i kochający, gdy szedł ku niej z gorącem sercem!
Ileż to razy idziemy do chorych z tem gorącem sercem i współczuciem, kryć to jednak musimy pod maską powagi, stanowczości, a nawet humoru, musimy sugestjonować chorego i siebie tym pozornym brakiem serca, bo tego dobro chorego koniecznie wymaga!
W świecie zwierzęcym obserwujemy często typowe objawy sympatji a nie rzadko i antypatji. Te ostatnie objawiają się wstrętem, przy którym ulegają niemiłemu podrażnieniu zmysły, zwłaszcza węchowy, smakowy i dotykowy.
Pszczoła naprzykład nie znosi woni potu końskiego, koń znowu wielbłąda a byk i indyk koloru czerwonego. Antypatja i wstręt dziedziczone są często drogą instynktu, tak naprzykład kota do myszy i szczurów i t. p. Również i u ludzi spotykamy podobne wstręty naprzykład do gadów, myszy, karakonów i t. p. Do wstrętu dołącza się często nieuzasadniony strach, wywołujący wybitne objawy naczynioruchowe, jak strach, bicie serca i t. p. Uczucie wstrętu może dotyczyć także potraw, a zowiemy to idjosynkrazją. Wiele osób naprzykład nie znosi poziomek, raków, nawet mleka, jaj i rozmaitych leków przez innych często używanych. Idjosynkrazja odnosić się może i do soków i wydzielin jednego organizmu względem drugiego, zwłaszcza obcej rasy. Przekonaliśmy się o tem przy rozmaitych przeszczepieniach, czyli transplantacjach i przelewaniach krwi. Wiemy naprzykład
