Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1170

Ta strona została przepisana.

dziano o Bogu, iest w nich iawno, gdyż im Bóg obiawił.
20. Bo rzeczy iego niewidzialne od stworzenia świata przez rzeczy uczynione widzialne[1] bywaią, to iest, ona wieczna iego moc i Bostwo, na to, aby oni byli bez wymówki.
21. Przeto iż poznawszy Boga, nie chwalili iako Boga, ani mu dziękowali, owszem znikczemnieli w myślach swoich, i zaćmiło się[2] bezrozumne serce ich;
22. Mieniąc się bydź mądrymi, zgłupieli;
23. I odmienili[3] chwałę nieskazitelnego Boga w podobieństwo obrazu skazitelnego człowieka i ptaków i czworonogich zwierząt i płazów.
24. A przetoż podał ie Bóg pożądliwościom serc ich ku nieczystości, aby lżyli ciała swoie między sobą,
25. Iako te, którzy odmienili prawdę Bożą w kłamstwo, i chwalili stworzynie, i służyli mu raczéy niż stworzycielowi, który iest błogosławiony[4] na wieki. Amen.
26. Dla tego podał ie Bóg w namiętności sromotne, gdyż i niewiasty ich odmieniły używanie przyrodzone w ono, które iest[5] przeciwko przyrodzeniu.
IV. 27. Także i męszczyzny opuściwszy przyrodzone używanie niewiasty, zapalili się w swéy pożądliwości iedni ku drugim, męszczyzna z męszczyzną hańbę[6] płodząc a nagrodę należącą błędowi swemu na się biorąc.
28. A iako się im nie upodobało[7] mieć w znaiomości Boga, tak téż Bóg ie podał[8] w umysł opaczny, aby czynili, co nie przystoi;
29. Napełnieni będąc wszelakiéy nieprawości, wszeteczeństwa, przewrotności, łakomstwa, złości, pełni zazdrości, morderstwa, sporu, zdrady, złych obyczaiów:
30. Zausznicy, obmowcy, Boga nienawidzący, potwarcy, pyszni, chlubni, wynalezcy złych rzeczy, rodzicom nieposłuszni,
31. Bezrozumni, przymierza nietrzymaiący, bez przyrodzonéy miłości, nieprzeiednani i niemiłosierni;
32. Którzy porzawszy prawo Boże, (iż ci, co takowe rzeczy czynią, godni są śmierci,) nie tylko sami ie czynią, ale téż przestawaią z tymi, co ie czynią.

ROZDZIAŁ II.
I. Wszystkich przed sąd Boży powoływa 1 — 11. II. Poganom wymowę 12. 13. III. niewiadomość odeymuie 14 — 16. IV. Żydy zakonem Bożym pisanym 17 — 22. V. którym się oni chlubili, przekonywał 23 — 26. VI. Żydow i Poganów z sobą porównywa 27 — 29.

Przetoż iesteś bez wymówki o człowiecze! który[9] osądzasz; bo w czém drugiego[10] osądzasz, samego siebie osądzasz, ponieważ toż czynisz, który drugiego osądzasz.
2. Lecz wiemy, iż sąd Boży iest według prawdy przeciwko tym, którzy takowe rzeczy czynią.
3. Czy mniemasz o człowiecze! który osądzasz tych, co takowe rzeczy czynią, a sam ie czynisz, że ty uydziesz sądu Bożego?
4. Czy bogactwy dobrotliwości iego, i cierpliwości, i nieskwapliwości[11] pogardzasz, nie wiedząc, iż cię dobrotliwość Boża[12] do pokuty prowadzi?
5. Ale podług zatwardziałości twoiéy i serca niepokutuiącego skarbisz sobie samemu gniew na dzień[13] gniewu i obiawienia sprawiedliwego sądu Bożego.
6. Który odda każdemu podług[14] uczynków iego.
7. Tym, którzy przez wytrwanie w uczynku dobrym szukaią sławy i czci i nieskazitelności, odda żywot wieczny;
8. A zaś swarliwym i prawdzie nieposłusznym, lecz posłusznym niesprawiedliwości, odda[15] zapalczywość i gniew,
9. Utrapienie i ucisk duszy każdego człowieka, który złość popełnia, Żyda nayprzód, potym i Greka;

10. A chwałę i cześć i pokóy wszel-

  1. Ps. 19, 2.
  2. 5 Moy. 28, 29. Iob. 5, 14. Izai. 59, 10. Efez. 4, 18.
  3. 2 Moy. 32, 4. Ier. 2, 27.
  4. Rzym. 9, 6.
  5. 3 Moy. 18, 23. r. 20, 16.
  6. 3 Moy. 18, 22. r. 20, 13.
  7. Ps. 81, 13.
  8. Oze. 9, 10. 2 Tess. 2, 11.
  9. Matt. 7, 1. Łuk. 6, 37. 1 Kor. 4, 5.
  10. 2 Sam. 12, 5.
  11. 2 Piotr. 3, 9. 15.
  12. Dzie. 17, 30. 1 Tym. 2, 4.
  13. Iak. 5, 3.
  14. Iob. 34, 11. Ps. 62, 13. Ier. 17, 10. Obiaw. 22, 12.
  15. Izai. 13, 15. r. 34, 2. Ier. 23, 19.