ste tum widźiała tył widzącego mię.
14. Przetóż nazwała studnię onę: Studnia żywiącego y widzącego mnie. Ta iest między Kadeś y Barad. Niżéy. 24. g. 62.
15. Y urodźiła Agar Abramowi syna: który nazwał imię iego Ismael.
16. Ośmdźieśiąt y sześć lat miał Abram, gdy mu Agar urodźiła Ismaela.
Bóg przymierze stanowi z Abramem, a tak iego iak y Sarai imię odmienia: Obrzezanie na znak przymierza rozkazuie, y obiecuie mu syna z Sary: Abram rozkaz Boski wypełnia.
1. ZAczem gdy dźiewiąćidźieśiąt y dźiewiąći lat być począł, ukazał mu się Pan, y rzékł do niego: Jam Bóg wszechmogący: chodź przedemną, a bądź doskonały.
2. A uczynię przymierze moie między mną y tobą, y rozmnożę ćię zbytnie wielce.
3. Padł Abram pochylony na oblicze.
4. Y rzékł mu Bóg: Iam iest, a przymierze moie z tobą, y będźiesz oycem wiela narodów.
5. Y imię twoie nie będźie daléy zwane Abram: Ale będźiesz zwan Abraham; bom ćię oycem wiela narodów postanowił.
6. Y uczynię, że się rozmnożysz bardzo wielce: y rozkrzewię ćię w narody, y królowie z ćiebie wynidą. Eze. 44. e. 20. Rom. 4. c. 17.
7. Y postanowię umowę między mną a tobą, y między naśieniem twem po tobie w narodźiech ich, przymiérzem wiecznem: żebym był Bogiem twoim y naśienia twego po tobie.
8. Y dam tobie y naśieniu twemu ziemię pielgrzymowania twego, wszystkę źiemię Chananeyską w ośiadłość wieczną, y będę Bogiem ich. Dźie. 7. a. 8.
9. Y rzékł zaśię Bóg do Abrahama: Y ty tedy będźiesz strzégł przymiérza mego, y naśienie twoie po tobie w narodźiech swoich.
10. To iest przymierze moie, które zachowaćie między mną a wami, y naśieniem twym po tobie: Obrzezany będźie z was każdy mężczyzna:
11. A obrzeżećie ćiało odrzezku waszego, aby było na znak Przymierza miedzy mną y wami.
12. Dźiećiątko ośmi dni będźie obrzezano między wami, każdy mężczyzna w narodźiech waszych: tak w domu urodzony sługa iako y kupiony, będźie obrzezany, y którykolwiek nie iest z pokolenia waszego. Rzym. 4. b. 11. Lev. 11. a 3. Luc. 2. c. 22.
13. Y będźie umowa moia na ćiele waszym na przymierze wieczne.
14. Mężczyzna, którego odrzezku ćiało nie będźie obrzezane, będźie wygładzona dusza ona z ludu swego: iż przymierze moie wzruszył.
15. Rzékł téż Bóg do Abrahama: Sarai, żonę twoię nie będźiesz zwał Sarai ale Sarą.
16. Y będę iéy błogosławił, y damći z niéy syna, któremu błogosławić będę: y będźie w narody, y królowie ludów wynidą z niego.
17. Upadł Abraham na oblicze swoie, y rozśmiał się mówiąc w sercu swoiem: Co mniemasz, że sto-
