Gwida da Prata imię mi przytomne
I Ugo d’Azzo[1] do serca kołacze.
Dom Anastazych i dom Traversarów[3]:
Oba te rody dzisiaj bezpotomne!...
Dworności naszej i miłości szkoła[4]
Tam kwitły, gdzie dziś wrósł występku narów...
Właśni panowie twoi precz uchodzą
Śród innych wielu, by nie sromać czoła.
I słuszna: zato Castrocaro, Conio[7]
Zle gdy hrabiątek niegodnych napłodzą.
Swojego Djabła, ale trud zbyteczny
Oczyszczać sławę: od plam jej nie schronią.
Będzie twój honor, bo go już nie zaćmi
Czynem niegodnym żaden syn wszeteczny!
Chce się — nie mówić; rzewnie płakać muszę,
Tak się me serce ścisnęło nad braćmi«.
Słyszały chód nasz, a że nie ostrzegły,
Po drodze dalej poszliśmy w otusze
Strony jak piorun powietrze przelata,
Tak ku nam słowa wołające biegły:
- ↑ Gwido da Prata i Ugolin d’Azzo wielcy przyjaciele, którzy z nizkiego stanu doszli do wielkich zaszczytów.
- ↑ Frydryk Tignoso z Rimini, wielce szanowany dla swej powagi i hojności.
- ↑ Anastagi i Traversari, domy magnackie Rawenny.
- ↑ W. 109 110 Dworność, miłość, wojna, — trzy ideały świeckie wieków średnich.
- ↑ Brettinoro, dziś Bertinoro, miasteczko w Romanii między Ceseną a Forli. Dante czyni aluzję do emigracji Ghibellinów w 1295 r.
- ↑ Bagnacavallo, gród w Romanii między Lugo a Rawenną. Dante czyni aluzję do wymierania występnego rodu hrabiów Malavicinich.
- ↑ Conio i Castrocaro, równie grody Romanii, należące wówczas do hrabiów da Barbiano i do Ordellaffich di Forli.
- ↑ Pagani, władcy Imoli i Faency, powiada poeta, poprawią się po śmierci Mainarda, zwanego Djabłem. Ten Maghinardo Pagano jest wspomniany w Piekle p. XXIII, w. 50. Umarł w 1302 r.
- ↑ Ugolin de’Fantolin, zacny szlachcic z Faency zmarł bezpotomnie 1282 r.
