Ta strona została uwierzytelniona.
127
Jeśliś uśmiechu mojego przesądziłInną przyczynę, pozbądź-że wątpienia;
To ci powiadam, ażebyś nie błądził«.
130
On się do kolan chylił dla uczczeniaMojego Mistrza, lecz ten przerwał: »Bracie,
Niechaj! cień jesteś i mówisz do cienia«.
133
A on, powstając: »Widzisz, w jakiej zna cięPowadze miłość, jak mię prze ku tobie,
Kiedy niepomnąc w jakiej idziesz szacie,
136
Duchowi kłaniam jak żywej osobie«.
PIEŚŃ XXII.[1]
1
W tyle została osoba Anioła,Co nas na szóstym tarasie postawił,
Skoro znów jedno znamię starł mi z czoła,
4
I zapałowi dusz pobłogosławił»Sprawiedliwości pragnących«[2]. Na słowie
»Pragnących« uciął i dłużej nie bawił.
7
A mnie jak gdyby z nóg spadły ołowie;Znów lżejszy, niśli w poprzednim wyłomie
Szedłem, gdzie szybcy wiedli mię duchowie.
10
Wirgili zaczął: »Szlachetności plemięRoznieca miłość; ta wzajem zapala
Miłość[3], lecz musi rozgorzeć widomie.
13
Mnie dobroć twoja wiąże i zniewalaOd chwili, kiedy w sień piekielnej kaźni
Wszedłszy, oznajmił mi duch Juwenala[4]
- ↑ Taras VI. Obżarstwo i opilstwo. Duchy cierpią głód i pragnienie.
- ↑ Anioł sprawiedliwości, stróż piątego tarasu, żegna ich czwartem błogosławieństwem: »Błogosławieni pragnący i łaknący sprawiedliwości«. Anioł zatrzymuje się na »pragnących«; »łaknącym« pobłogosławi inny anioł na tarasie szóstym (XXVI 151).
- ↑ Szlachetności płomię — Roznieca miłość, ta wzajem zapala — Miłość. Teorja miłości wyłożona w Vita nuova i w Komedji brzmi, że: Amor e cor gentil son una cosa (Miłość i serce szlachetne to jedno) i że: Amor a nullo amato amar perdona (Miłość zawsze miłością się płaci).
- ↑ Juwenal, satyryk rzymski (ur. około 47 r., um. około 130 po Chr.) w Satyrze VII, w. 82, wychwalał Tebaidę, gdzie Stacjusz odzywa się z wielką czcią o Wirgiljuszu.
