Strona:Dante Alighieri - Boska komedja (tłum. Porębowicz).djvu/368

Ta strona została uwierzytelniona.
106 
Tam się Eurypid, Anakreon chowa,

Tam Symonidy, Agatona cienie,
Ktorych zdobiła korona laurowa.

109 
Z niewiast przez twoje rozsławionych pienie,

Są: Antygona, Deifile, Argia,
Przy smętnej, jako zazwyczaj, Ismenie.

112 
Jest Isifile, co Argiwom sprzyja

I dusza Dafny, Terezjasza córy
I z siostrzycami swemi Deidamija«[1].

115 
Zamilkł; szli dalej i po stoku góry

W okół swobodne toczyli źrenice,
Za korytarza dostawszy się mury.

118 
A już też cztery dzienne służebnice[2]

Zostały w tyle, zaś piąta szła z przodu,
Kierując w górę płonącą głowicę,

121 
Gdy Wódz rzekł: »Droga naszego pochodu

Tak się powinna odbywać, by prawa
Ręka zwrócona była do obwodu«.

124 
Już się nam nawyk drogoskazem stawa;

Zatem my poszli po rozwadze krótkiej,
Jak poradziła owa dusza prawa.

127 
Oni dwaj przodem poszli; ja samiutki,

Ich rozhoworu, w trop idąc za nimi,
Słuchani, do pieśni biorę zeń pobudki.

130 
A wtem ich w miłej gawędzie oniemi

Widok jabłonki[3], co wzrosła z pośrodka
Drogi, jabłkami pełna pachnącemi.

133 
A jako jodła szersza jest od spodka,

Tak ta przeciwnie: gałęźmi spadziście
Od góry szersza, dołem była wiotka.


  1. W. 110—114. Antygona, córka Edypa i Jokasty, bohaterka tragedji Sofoklesa; Deifile, córka Adrasta, króla Argiwów, żona Tydeusza, matka Diomedesa; Argia, siostra Deifili, żona Polynika; Ismene, siostra Antygony; Isifile spragnionemu wojsku Adrasta pokazała źródło Langię blizko Nemei; Dafne druga obok Manto córka Tyrezjasza. Wieszczka Manto znajduje się w Piekle, p. XX, w. 55. Deidamia, córka Likomedesa, króla skiryjskiego, kochanka Achillesa. Dante wymienia tu przeważnie postaci opiewane w Achilleidzie.
  2. cztery dzienne służebnice, tj. godziny 6—10 przed południem minęły, zaś z następnej ubiegło już sporo.
  3. Drzewo mistyczne z gałęźmi w kształcie odwróconego stożka, tak ułożonemi, aby nikt nie mógł dostać się do owocu. Nie jest to latorośl dawnego drzewa wiadomości, bo ta znajduje się wyżej, Cz. XXIV. 113, ale latorośl drzewa życia.