Najtrudniejsze do wychowu w naszym klimacie, wyborne w smaku, ptaki te nie są, niestety, tak rozpowszechnione, jak na to zasługują. Mięso ich przypomina w smaku bażanta i kuropatwę. Używa się ich jedynie tylko na pieczyste. Jaja perliczek odznaczają się nadzwyczaj wykwintnym smakiem i są poszukiwane przez smakoszy, bądź do jedzenia na miękko, bądź też do podawania na zimno, w galarecie z ostremi sosami.
Oczyszczoną, jak zwykle, perliczkę opalić z włosów, obetrzeć otrębami, wypaproszyć. Osolić wewnątrz i zewnątrz, skropić octem lub cytryną, dać poleżeć tak godzin parę. Tymczasem przyrządzić farsz następujący. Dwadzieścia deka wątróbki cielęcej, dziesięć deka młodej słoniny przepuścić przez maszynkę wraz z wątróbką perliczki, zmięszać z przesmażoną w maśle, utartą na tarce cebulą, dodać duże jajko, pół szklanki tartej bułeczki, osolić, popieprzyć, nadziać tem perliczkę i zaszyć. Perliczkę owinąć cienkiemi płatkami słoniny i piec pod blachą (jeżeli młoda), lub dusić w rondlu (jeżeli starsza), polewając rosołem lub wodą. Gdy miękka, wyjąć. Sos zaprawić łyżką mąki i pół szklanką śmietany, zagotować. Perliczkę rozebrać na 4—8 części, zależnie od wielkości. Ułożyć na półmisku, obłożyć wkoło buraczkami duszonemi, lub grzankami smażonemi z bułki. W pierwszym i drugim wypadku słoninkę, w której się piekła perliczka, należy użyć do przybrania półmiska. Częścią sosu polać pieczyste, resztę podać w sosjerce. Do perliczki odpowiednie są wszelkie zielone sałaty i wszelkie kompoty. Najlepiej jednak smakują z borówkami lub ze śliwkami w occie.
Oczyścić perliczkę, przygotować ją, jak wyżej, jednak nie nadziewać, a tylko owinąć płatkami słoninki i upiec lub udusić. Wraz z nią upiec lub udusić trzydzieści deka wątróbki cielęcej i wątróbkę perliczki. Perliczkę wyjąć i ostudzić, zdjąć z niej skórkę. Do pozostałego tłuszczu wsypać kopiastą łyżkę mąki, wlać w szklankę śmietany i wygotować na bardzo gęsty sos. Wątróbki, słoninkę, w której się piekła perliczka, sos ten i drobno pokrajaną skórkę z perliczki
