Drób, sposoby przyrządzania/Perliczka pieczona
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Drób |
| Podtytuł | sposoby przyrządzania |
| Wydawca | Towarzystwo Wydawnicze „BLUSZCZ“ |
| Data wyd. | 1929 |
| Druk | Zakł. Graf. Tow. Wyd. „BLUSZCZ“ |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Oczyszczoną, jak zwykle, perliczkę opalić z włosów, obetrzeć otrębami, wypaproszyć. Osolić wewnątrz i zewnątrz, skropić octem lub cytryną, dać poleżeć tak godzin parę. Tymczasem przyrządzić farsz następujący. Dwadzieścia deka wątróbki cielęcej, dziesięć deka młodej słoniny przepuścić przez maszynkę wraz z wątróbką perliczki, zmięszać z przesmażoną w maśle, utartą na tarce cebulą, dodać duże jajko, pół szklanki tartej bułeczki, osolić, popieprzyć, nadziać tem perliczkę i zaszyć. Perliczkę owinąć cienkiemi płatkami słoniny i piec pod blachą (jeżeli młoda), lub dusić w rondlu (jeżeli starsza), polewając rosołem lub wodą. Gdy miękka, wyjąć. Sos zaprawić łyżką mąki i pół szklanką śmietany, zagotować. Perliczkę rozebrać na 4—8 części, zależnie od wielkości. Ułożyć na półmisku, obłożyć wkoło buraczkami duszonemi, lub grzankami smażonemi z bułki. W pierwszym i drugim wypadku słoninkę, w której się piekła perliczka, należy użyć do przybrania półmiska. Częścią sosu polać pieczyste, resztę podać w sosjerce. Do perliczki odpowiednie są wszelkie zielone sałaty i wszelkie kompoty. Najlepiej jednak smakują z borówkami lub ze śliwkami w occie.
