Strona:Jan Maurycy Kamiński - O prostytucji.djvu/117

Ta strona została przepisana.


bną, t. j. da możność szybszego zaradzenia złemu ilekroć szkodliwy dla zdrowia publicznego wpływ nierządu nie słoi w bezpośrednim z nim związku[1] i tém samem przechodzi zakres miejscowéj zwykłéj policyjnéj kontroli.

§ II.   Szczegółowa kontrola nierządu w każdem większem mieście, porucza się Stałemu Komitetowi Policji Zdrowia i Obyczajów.

Miasta do których ma się stosować niniejszy paragraf i następne, tylko pozytywnie wyliczone być mogą. W miastach pomniejszych kontrola nierządu będzie, z porządku rzeczy należyć do właściwéj władzy policyjnéj i lekarza miasta[2].

§ III.   Stały Komitet Policji Zdrowia i Obyczajów składa się z Rady Nadzorczéj i Zarządu podzielonego na 2 sekcje: administracyjną i lekarską.

Tworząc Radę Nadzorczą mamy na uwadze, iż są kwestje, które dla swéj złożonéj natury wymagają koniecznie zbiorowego rozpatrzenia i kolegjalnego decydowania.
  1. Jako przykład podobnego stanu rzeczy patrz artykuł Dra Pawlikowskiego (O zarażaniu się mamek od branych na wychowanie dzieci) zamieszczony w „Klinice“ tom 1, № 23 i statystykę tegoż podana przez Dra Dobieszewskiego. Klinika t. II, № 6 i 13. t. III № 5.
  2. Co do miast pomniejszych i wsi, z których o ile nam wiadomo przybywa bardzo wiele zarażonych skutkiem zupełnego braku lekarsko-policyjnéj kontroli, mogłaby ona być urządzona podług projektu podanego przez Dra. Rolle (patrz str. 53 w przypisku) i zostawać podzwierzchnictwem Centralnego Zarządu.