Strona:Księga godzin (Rilke).djvu/183

Ta strona została uwierzytelniona.


KSIĘGA DRUGA: O PIELGRZYMSTWIE
Ciebie nie dziwi rozmach burzy	79
Modlę się znowu, o Dostojny	81
Ja jestem wciąż ten sam, co klęczy	83
O Wieczny Ty, Tyś się ukazał mnie	87
Modlitwa moja nie bluźnierstwo znaczy	88
Jego troskliwość dla nas jest jak cios	89
Zgaś moje oczy: ja Cię widzieć mogę	90
Przed Tobą dusza moja jak niewiasta	91
Ty jesteś dziedzic	92
Ty dziedziczysz zieleń bez końca	93
Jam tylko jeden z Twych maluczkich zgoła	96
Lecz choć od siebiekażdy^[1] się wyrywa	98
Ty jesteś Starzec, Mistrz oporny	99
Przeczuwające idą słuchy	100
Wszyscy, co Cię poszukują, oszukują Cię	101
Gdy przedmiot jakiś z okna spadł	102
Pokorę masz na myśli	104
Na wsi tej skraju jest ostatnia chata	106
Czasem ktoś nagle wstanie od wieczerzy	107
Obłęd jest nocnym strażnikiem i trwa	108
Czy o tych świętych Ty, o Boże, wiesz?	109
Ty jesteś Przyszłość przed nami rozpięta	112
Ty jesteś Klasztor pod wezwaniem Ran	113
Królowie świata postarzeli	115
Wszystko znów będzie wielkie i potężne	116
Ty będziesz wielki też. Większy, niż człek	117
Nie będzie ciszy w domach ludzkich	118
Takbym chciał do Cię iść: pod obce progi	119
Boże, pielgrzymów tłumem chcę być tam	120
Za dnia Tyś głucha jest pogłoska	121
Ranek pielgrzymi. Z owych twardych leży	122
Już berberysy dojrzały czerwone	127
Nie bój się, Boże. Oni mówią „moje“	128
Skarbie, głęboko Cię kopię noc całą	130