brze roztopionego, zaprawiamy go mąką i cebulą, a z pieczeni bierzemy tyle mięsnego soku, by się utworzył zawiesisty sos, do którego dodajemy w miarę potrzeby soli, pieprzu i goździków. Kwaśne, obrane, w duże plasterki pokrajane ogórki rzucamy w ten sos, oblewamy nim napowrót pieczeń wołową, i czekamy, aż się wszystko zagotuje, poczem dla smaku można dodać nieco cytrynowego soku i cukru.
Postępujemy zupełnie podług przepisu, pod № 8-ym, tylko gotowanie musi się koniecznie odbywać w kociołku do duszenia.
Z początku podsmażamy lekko mięso na tłuszczu albo gęsim szmalcu, następnie kładziemy je we wrzące piwo. Dodajemy parę plasterków cytryny bez skórki i pestek, parę pokrajanych plasterków ogórka, pieprzu i soli w miarę potrzeby. Następnie długo i wolno dusimy w szczelnie przykrytem naczyniu. Jeżeli chcemy, by mięso prędzej stało się miękkiem, dolewamy łyżkę araku. Jeżeli sos nie jest dość zawiesistym, dodajemy jedną łyżeczkę kartoflanej mąki.
Podłużny kawałek wołowiny dusimy lub smażymy. Oddzielnie przygotowujemy massę do nadziewania z drobno siekanej wołowiny, soii, pieprzu, kaparów, tartej cebuli, skórki cytrynowej, rozmiękczonej i dobrze wyciśniętej bułki. Wszystko to trzeba ze sobą ściśle wymieszać. Następnie gotową, już pieczeń, krajemy na plasterki i połowę plasterków pokrywamy tą mięszaniną, a inne kładziemy na przemian. Następnie wszystko pomieszczamy w duży rondelek do duszenia i dusimy wolno w tłuszczu. W końcu oblewamy pieczeń jakimś oddzielnie przyrządzonym sosem.
Dobry, tłusty, kruchy, kawał mięsa mocno tłuczemy, do-
