Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0572

od Sprawny; 2) serdecznie, szczerze, rzewnie, gorliwie; 3) sprawiedliwie, słusznie.

Sprawny, 1) utrzymany w porządku, trzymający się porządku, porządny, w szyku będący (sprawny odwrót nieprzyjaciela); 2) należyty, rzetelny, właściwy, dosadny (dowód, sprawna uwaga). Sprawna miłość, wiara = szczera, serdeczna, rzewna, gorąca; 3) sprawiedliwy; 4) uprawny (grunt); 5) listy sprawne = donoszące, oznajmujące, informujące, awizacje; 6) wiek sprawny, lata sprawne = pełnoletność.

Sprawota, 1) indagacja (złoczyńców); 2) postępowanie sądowe, procedura sądowa.

Sprawować, p. Sprawić.

Sprawunek, załatwienie sprawy.

Sprosny, nieokrzesany, rubaszny, prostacki, ordynarny.

Sprostały, który sprostał komu, czemu, wyrównywający, wydoływający.

Sprostanie, możność, środki, siły po czemu (wpierw rozważyć majętność a sprostanie swoje = obliczyć się z siłami swemi).

Sprostność, sprosność.

Sprostny, sprosny.

Spróchy, p. Szpruchy.

Spróć, zburzyć, zniszczyć.

Sprychnie, żwawo, rzutnie, skocznie.

Spryskowany, piętnowany.

Sprzać, sprzyjać, 1) sprzyjać; 2) pozwolić; 3) komu czego = życzyć, winszować.

Sprzawiedlność, sprawiedliwość.

Sprzeciwia, z przeciwka (sąsiad).

Sprzeciwieństwo, bunt, sprzeciwianie się, zwada, sprzeczka (pożądliwości przeciw rozumowi).

Sprzeciwiony, przeciwny (ogień wodzie).

Sprzeciwnik, sprzecznik,