Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0656

cza; 2) albo tartak, ten, co tarkocze, trajkot, paplacz, gaduła.

Tarkotać, p. Tarkać.

Tarlać i T. się, p. Tarać.

Tarlisko, 1) miejsce, gdzie się ryby trą, tarło; 2) kałuża, w której się trzoda chlewna tarza; 3) miejsce, gdzie międlą konopie na cierlicy.

Tarło, rękojeść od topora.

Tarnąć, tarnieć, targnieć, cierpnąć, drętwieć, sztywnieć (zęby tarnieją od kwasu; szyja, ręka, żyła tarną; oczy tarną = stają słupem, kołowacieją).

Tarnczany, tyczący się ciarek (sad T.).

Tarnek, tarń, kolec na cierniu (ostrzysz T. na mię = gotujesz mi zmartwienie).

Tarnieć, p. Tarnąć.

Tarń, 1) zbior. ciernie; 2) p. Tarnek.

Tartana, okręt maleńki.

Tartar, tarłaróg, szyldkret.

Tartarogowy, szyldkretowy (grzebień T.).

Tartaróg, p. Tartar.

Tartak, p. Tarkot.

Tartofla, trufla.

Tarzyć, 1) handlować; 2) T. co = knuć, planować. T. się, z kim o co = targować się, umawiać się.

Tasować, 1) T. namioty = rozbijać, stawiać; 2) knuć, planować, kartować.

Tasza, 1) tas, buda płócienna kramarska; 2) albo taża, kieszeń, kiesa.

Taszka, 1) kieszonka, kieska, woreczek; 2) T. u miecza = pokrywka rękojeści miecza; 3) wałek do wiercenia maku.

Taśbir, taźbir, tyźbir, tyźbier, teszbir, taźbier, cienkusz, podpiwek.

Taśma, wędzidełko żołędziowe członka męskiego.

Taśmiany, zrobiony z taśmy, taśmowy.

Tatara, Tatar (hardy T.).