Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0720

Ta strona została uwierzytelniona.

trudności); 6) czego jak = przyjąć, znieść, przenieść na sobie, doznać, odczuć (z żałością potem tego używał, że odstąpił odeń; z żalem onego zwycięstwa używać miał; z wielkim wstydem przymówek tych użyła; z gniewem tego używał, gdy kto jego dobrodziejstwa wspominał; z pociechą tego towarzystwa nie użył).

Użyłować, upstrzyć żyłami (liść pięknie użyłowany).

Użyt, użycie (U. bogactwa).

Użyteczny, rozpowszechniony, zwykły.

Użytek, urodzaj, plon, owoc, zbiór.

Użytelnik, ten, co używa czego, co przyjmuje w siebie (U. Sakramentu Pańskiego).

Użytkować, być użytecznym, przynosić użytek.

Użytność, użyteczność.

Użyty, dający się użyć, miękki.

Używać, 1) p. Użyć; 2) U. pszczół = otrzymywać, ciągnąć korzyści z pszczół.

Używanie, potrzeba, narzędzie, sprzęt, naczynie (wiąz służy na różne w gospodarstwie używania).

Używicić, zaprawić żywicą; umazać żywicą.

Używić, 1) żywiąc utrzymać przy życiu (U. głodnego); 2) użyć, wyżyć, uchować się przy życiu.

Użżony, spalony.

W


Wabny, 1) wabiący, powabny, ponętny (W. uśmiech; wabna miłość; wabne źrenice); 2) dający się wabić, łakomy na co.

Wacek, woreczek na pieniądze.