Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0773

Wrzedzieć, wrzodowieć, dostać wrzodów, stać się wrzodowatym.

Wrzedzienica, wrzodzienica, wrzód wciąż ciekący.

Wrzedzieniczka, zdrob. od wrzedzienica.

Wrzemienny, doczesny.

Wrzemię, 1) brzemię; 2) czas.

Wrzesienny, wrześniowy.

Wrzeszcz, wrzal, wrzala, krzykacz.

Wrześniak, wrześnik, koń bez rejestru na zębach.

Wrześnik, p. Wrześniak.

Wrzezać, niedok. wrzezywać, werznąć.

Wrzkomie, pozornie.

Wrzkomo, wrzekomo, nibyto.

Wrzodliwy, p. Wrzedliwy.

Wrzodowca, człowiek wrzodowaty.

Wrzodowieć, p. Wrzedzieć.

Wrzodzienica, p. Wrzedzienica.

Wrzodzisty, p. Wrzedliwy.

Wrzód galijski, syfilis.

Wrzucać, p. Wrzucić.

Wrzucić, niedok. wrzucać, 1) zerwać, zburzyć (W. wiarę, przyjaźń); 2) W. co w serce czyje = poddać mu myśl, podszepnąć; W. podejrzenie = rzucić, wzniecić; wrzuć na pana wszystkie starania = zwróć, skieruj; W. na kogo rękę = podnieść, ściągnąć; targnąć się; W. się, 1) rzucić się w co, wskoczyć, W. się w morze; 2) W. się komu w dom, w majętność czyją = werwać się, wedrzeć się; 2) choroba się w kogo wrzuciła = napadła go.

Wsadzać, p. Wsadzić.

Wsadzić, niedok. wsadzać kogo na kogo 1) dać mu wyższe miejsce, aniżeli jemu; 2) nasadzić, podbechtać, podszczuć, nastroić go nieprzyjaźnie.

Wsarkać, p. Wsarknąć.

Wsarknąć, niedok. wsarkać, sarknąwszy wciągnąć (W. nosem, ustami).