Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0850

na; 3) przebranie, przebrakowanie (W. w przyjaciołach); 4) albo wytyk choroba nożna u koni, psów, bydła.

Wytyczna, p. Wytycz.

Wytyczne, p. Wytycz.

Wytycznik, wytecznik, wytykownik, ten, co wytyka dziesięcinę.

Wytyczny, wyteczny, tyczący się wytykania (dziesięcina wytyczna).

Wytyk, p. Wytycz.

Wytykawać, p. Wytknąć.

Wytykownik, p. Wytycznik.

Wytryskać, p. Wytrysnąć.

Wyuczać, p. Wyuczyć.

Wyuczyć, niedok. wyuczać co = przekonać, przeświadczyć o czem (nieszczęście wyuczyło to, com nie chciał wierzyć).

Wywadzać, wywodzić.

Wywadzić, wyrwać.

Wywaga, 1) wyważenie, wyważanie; 2) to, co wyważono.

Wywalić się, niedok. wywalać się, wydobyć się z ciężkością, wytoczyć się (W. się z jaja; wywalili się z portu).

Wywaliny, złomy wywalone (ciasne drożyska między skałami i wywalinami).

Wywaporować, wypuścić wyziewy, dać wyparować (W. ług od wody).

Wywarować się, ustrzedz się.

Wywartować, wyszperać, wyszukać.

Wywarzyny, wywar.

Wyważać, p. Wyważyć.

Wyważyć, niedok. wyważać, 1) wyrwać, wydobyć, wyzwolić (W. kogo z więzienia, z rąk czyich; W. wydarte sobie miasto; W. kogo z klątwy); 2) rozważywszy wywnioskować.

Wywczasować co = wywczasem wyzbyć się czego (W. snem trudy).

Wywetować, wynagrodzić, odpłacić (W. krzywdę).

Wywęższać, p. Wywęższyć.

Wywęższyć, niedok. wywęższać, zwęzić.