Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0910

zamotorzały, zastarzały.

Zamatwać, p. Zagmatwać.

Zamawiać, p. Zamówić.

Zamącić, zamęcić, niedok. zamącywać, 1) Z. kogo w co = uderzywszy go w co, zamroczyć (siłą w łeb go zamącił; 2) zmącić, zakłócić (Z. radość smutkiem); 3) Z. komu szyki = pomieszać, zmylić; 4) wzburzyć (gdy opętany ujrzał Jezusa, duch nim zamącił i rzucił go na ziemię); 5) zasmucić, strapić, zaturbować.

Zamącywać, p. Zamącić.

Zamąt, strapienie, smutek, turbacja.

Zamątlić, p. Zamiętlić.

Zamczyć, p. Zamknąć.

Zamczysty, 1) opatrzony zamkiem (pudło zamczyste; gmach Z.); 2) pełen zamków (kraj Z.).

Zamecznik, zamkarz, ślusarz.

Zameczny, zamkowy.

Zamek w pompie = klapa w rurze pompy.

Zamesz, zamsza, zamsz, skóra miękko wyprawna.

Zamesznictwo, garbarstwo zamszowe.

Zamesznik, garbarz wyrabiający zamsze.

Zameszny, zamszowy.

Zamęcić, p. Zamącić.

Zamęć, zamętek, zamęt.

Zamęt, zamętek, smutek, strapienie.

Zamętek, 1) p. Zamęć; 2) p. Zamęt.

Zamętlić, p. Zamiętlić.

Zamężny: panna zamężna zdolna do zamążpójścia, na wydaniu będąca.

Zamężyć się, wyjść mąż.

Zamiana słów = zamiennia, metonimja.

Zamianek, zamiana.

Zamiankowy, tyczący się zamiany (zapis Z. = akt zamiany zaregiestrowany w sądzie).

Zamianny, tyczący się zamiany (karta zamianna = weksel).

Zamiar, 1) zakres, granice (do pożądanej wprowadzić pory, co wyszło z słuszności granic zamiaru); 2) na Z., nad