Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0930

Zarada, zaradzenie, środek zaradczy.

Zaradzać, p. Zarodzić.

Zaranek, p. Zarań.

Zaraniać, p. Zaronić.

Zaranić, poranić.

Zarankowy, zaranny, poranny.

Zarań, zaranek, zaranie, poranek.

Zarastać, p. Zarosnąć.

Zarastywać, p. Zarosnąć.

Zaraszczać, p. Zarościć.

Zaratować, ratując zapobiedz, zapomódz ratując (Z. kogo).

Zaratunek, zaratowanie, ratunek, zapomoga.

Zaraz, zarazą, zarazem, jednocześnie (Chrystusowi cześć oddawał, bogom też Z. pogańskim służył; z Czechami i z Wegrami Z. miał wojnę = naraz).

Zarazą, p. Zaraz.

Zarazem, zaraz, od razu, w tej chwili.

Zarazić, niedok. zarażać, razić, ruszyć (Z. paraliżem); Z. się, doznać szkody na zdrowiu, zachorować (krowa cielna zaraża się paszą niezwyczajną; roślina ta zaraża się smrodem).

Zarazisty, zaraźny, 1) zaraźliwy; 2) albo zaraźliwy, gorszący, demoralizujący, szkodliwy (człowiek Z.; pieśń zarazista).

Zarazka, zaraza.

Zaraźliwy, p. Zarazisty.

Zaraźny, p. Zarazisty.

Zarażać i Z. się, p. Zarazić.

Zarąb, obrąb, obrąbek (Z. chustki, sukni).

Zarąbać, zarąbić, niedok. zarąbywać, zarębować, 1) rąbaniem rozebrać na kawałki, poćwiertować, pokrajać (Z. wołu do kuchni; Z. na obiad, dla gości); 2) zbudować budowlę drewnianą (Z. zamek); 3) obrąbić (Z. suknię); 4) zagrodzić drzewem zrąbanem, zrobić zasiek (Z. komu drogę); 5) niedok. zarywać (Jezuici sami na antychrysta zarębują).

Zarąbić, p. Zarąbać.

Zarąbywać, p. Zarąbać.

Zaręba, zasiek.