Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0952

Zawias, zawiesa, zawiaza, zawioza, 1) zawiasa; 2) zawiasy ziemi = osie biegunów ziemskich.

Zawiasisty, p. Zawiasowy.

Zawiaski pergaminowe, na których wiszą pieczęcie u dokumentu = rzemyki.

Zawiasowy, zawiesisty, zawiasisty, główny, kardynalny (cnoty zawiasowe).

Zawiaza, p. Zawias.

Zawiąz, zawiązka.

Zawiązać, zawięzać, niedok. zawięzować, zawiązować, zawięzywać, 1) zawiązać; 2) Z. rzecz = zagmatwać, zaplątać, zawikłać (rozwiązać rzecz zawiązaną); 3) Z. kogo = zaplątać, zapędzić w kozi róg (tak go słowy zawiązał, że musiał umilknąć i na wszystko zezwolić); 4) zawrzeć, zamknąć (Z. co w krótkich słowach; pod imieniem Bożem trzy osoby Trójcy się zawiązują); 5) Z. z czego = wnieść, wywnioskować, zakonkludować; 6) zakończyć, zawrzeć, zamknąć (Z. swój wykład; Janem św. wszystko się proroctwo o Mesjaszu zawiązało = dokonało); 6) Z. kogo = zobowiązać (Z. przysięgą, ślubem, rozkazem); 7) dać na wiązanie, ofiarować (Z. dziecku upominek przy chrzcie.

Zawiązały, 1) zawiły, zagmatwany (zawiązałych rzeczy rozwiązanie); 2) albo zawiązany, krępy, przysadzisty (Z. człowiek).

Zawiązany dzień = dzień, w którym sąd nie sądzi, dzień nie sądowy.

Zawiąznąć, zawięznąć.

Zawiązować, p. Zawiązać.

Zawiąź, 1) zawiązek, zawiązka; 2) obowiązek.

Zawichłać, zawikłać.

Zawichnąć nogę = wywichnąć, zwichnąć.

Zawichrzały, który się zawichrzył, zawichrzony.

Zawichrzeć, zawichrzyć się.