Orjentalista, łć., znawca krajów wschodnich, języków i literatur Wschodu.
Orjentalizm, łć., wszystko, co dotyczy Wschodu.
Orjentalny, łć., wschodni, azjatycki.
Orjentować ś., łć., zdawać sobie sprawę z miejsca, gdzie ś. znajdujemy, rozpoznawać położenie; pomiarkować ś. w sytuacji; obznajmiać ś. z jaką sprawą, dawać sobie z nią radę.
Orjentowanie ś., Orjentacja, fr., zdawanie sobie sprawy z czego, miarkowanie ś. w sytuacji, rozglądanie ś. w czym.
Orjon, nazwa najrozleglejszego gwiazdozbioru na niebie.
Orka, oranie; przen., uciążliwa praca, praca bez wytchnienia.
Orkan, nm., gwałtowna burza morska lub nadmorska w okolicach międzyzwrotnikowych; cyklon, huragan.
Orkanny, nm., podobny do orkanu, potężny, jak orkan.
Orkiestra, gr., grono artystów muzyków, pod kierunkiem dyrektora wykonywające zbiorowo kompozycje muzyczne, a. towarzyszące śpiewom w operach, oratorjach i t. p., kapela; ogół instrumentów, używanych przez orkiestrę; ułożyć sztukę na o-ę = rozłożyć ją na pojedyncze instrumenty, ażeby mogła być grana zbiorowo przez całą orkiestrę; miejsce w teatrze między sceną a widownią, gdzie zasiadają członkowie orkiestry.
Orkiestracja, łć., rozłożenie litworu muzycznego na muzykę orkiestrową.
Orkiestralny, Orkiestrowy, gr., dotyczący orkiestry, a. nut na orkiestrę.
Orkiestrjon, Orchestrjon, gr., duży instrument muzyczny samogrający za nakręceniem korbą, z mechanizmem, naśladującym grę całej orkiestry (fig.).
Orkiestrowany, gr., o utworze muzycznym: rozpisany na instrumenty, składające orkiestrę.
Orkisz, tur., pewien gatunek zboża, dostarczający kaszy, zwanej orkiszową (fig.).
Orkiszowy, tur., zrobiony z orkiszu (kasza o-a).
Orlan, roślina z rodziny tymiałkowatych (fig.).
Orlątko, Orlę, małe orła.
Orlean, fr., farba roślinna koloru pomarańczowego; tkanina półwełniana gładka (od nazwy miasta).
Orleanista, fr., stronnik dynastji Orleanów we Francji.
Orlę — p. Orlątko.
Orli, przym. od Orzeł; dotyczący orła; nos o. = zakrzywiony, haczykowaty, jak dziób orła; wzrok o. = daleko widzący, przenikliwy, badawczy; bystry; dumny, silny; o-e pióro = rodzaj paproci.
Orlica, samica orła; przen., kobieta górująca umysłem, bystra.
Orliczek, zdr. od Orzeł
Orlik, młody orzeł; roślina z rodziny jaskrowatych (f.); kwiat i liście tej rośliny, jako ozdoba architektoniczna; ptak drapieżny z rodziny sokołów, podrodziny orłów (fig.).
Orlikowaty, kształtem zbliżony do orlika; taki jak u orlika.
