M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Orzeł

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne O – wykaz haseł
O – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Orzeł, ptak drapieżny z rodziny sokołów, podrodziny orłów (fig.), król ptaków; wizerunek orła, jako znak herbowy (orły rzymskie, orły cesarskie, t. j. napoleońskie, orły białe, t. j. polskie, order orła białego, orły dwugłowe, t. j. rosyjskie a. austryjackie, orły na guzikach, na monetach, na medalach, na pieczęciach, na papierach stemplowych i t. p.); gra w orła i reszkę = gra pospolita, polegająca na wyrzucaniu monety w górę i zgadywaniu, jak upadnie, czy orłem (t. j. herbem), czy reszką (t. j. napisem) do góry; jechać w o-ła dartego = zaprząg w trzy konie, w którym dwa boczne mają głowy odchylone na boki; przen., człowiek wybitnych zdolności i potężnego ducha; to nie o. = nie gienjusz, nie nadzwyczajny.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.