Ostowy, dotyczący ostu (o-we kolce).
Ostrachać się, otrzaskać ś. z czymś przykrym, strasznym.
Ostracyzm, gr., sąd skorupkowy: w państwach staroż. Grecji wynik głosowania (pisany na skorupach), skazujący na wygnanie na dziesięć lat obywatela, niebezpiecznego dla równości demokratycznej wskutek jego znaczenia, wpływu lub zasług obywatelskich.
Ostrawy, trochę ostry.
Ostreikultura, fr., hodowla ostryg.
Ostrężnica, Ostrężyna, rodzaj czarnych malin polnych, jeżyna, czernica (fig.).
Ostro, przysł. od Ostry; ze zdolnością do krajania, do cięcia, śpiczasto; o. krajać = dobrze ciąć; o. konia kuć = dawać mu podkowy z ostremi szpicami; koń o. podkuty = mający takie podkowy; nabić broń o. = kulą, nie prochem tylko; bystro, przenikliwie; surowo, srogo, o. spojrzeć na kogo = groźnie; trzymać kogo o. = w ryzach; boleśnie, nieznośnie, dokuczliwie; w sposób gwałtowny, energicznie, zuchwale (o. łajać, o. odpowiadać komu); dzielnie, tęgo, śmiało, szybko (iść, pracować o.).
Ostrodzioby, mający dziób ostry.
Ostroga, kabłączek metalowy z kółkiem, mającym ostre ząbki, do butów przypięty, do trącania i kłócia konia, by przynaglić go do szybszego biegu (fig.); mały pazur okrągły i ostry z tyłu nogi u niektórych ptaków (np. kur); przen., bodziec, oścień, pobudka do czynienia czego, zachęta.
Ostrogarz, rzemieślnik, wyrabiający ostrogi.
Ostrogon, gatunek skorupiaka (fig.).
Ostrogowy, podobny do ostrogi.
Ostroja, roślina z rodziny ostrojowatych, łękotka.
Ostrokańczasty, mający kanty.
Ostrokąt, kąt ostry.
Ostrokątny, mający jeden albo więcej kątów ostrych.
Ostrokolczasty, mający ostre kolce.
Ostrokończasty, mający ostry koniec, śpiczasty.
Ostrokościsty, mający wystające kości, chudy, wychudły.
Ostrokół, płot z kołów, u góry zaostrzonych (fig.), palisada.
Ostrokrąg — p. Stożek.
Ostrokręgowy, okrągły i ostro zakończony, stożkowaty.
Ostrokrzew — p. Ostokrzew.
Ostrokwaśny, mający smak ostry a zarazem kwaśny.
Ostrolotka, ryba morska latająca, ptaszor, jaskółka morska (fig.).
Ostrołuk, linja, wytworzona przez dwa łuki, przecinające ś. u góry, rozchodzące u dołu, łuk gotycki (fig.).
Ostrołukowy, mający kształt ostrołuku; sklepienie o-e = wytworzone przez dwie schodzące ś. u góry pod kątem ostrym płaszczyzny, rozchodzące ś. u dołu, sklepienie gotyckie; odnoszący ś. do ostrołuku, styl o. = posługujący ś. ostrołukami i sklepieniami ostrołukowemi, styl gotycki.
