Landwera, nm., wojsko, złożone z ludzi, którzy przesłużyli czas prawem wyznaczony w wojsku linjowym; w Niemczech rezerwa, obrona krajowa.
Landwerzysta, nm., należący do landwery.
Landy, fr., błotniste i piaszczyste wydmy nadmorskie w Gaskonji.
Langieta, fr., frezka, falbanka, garnirowanie u czepków i kołnierzyków damskich.
Langusta, łć., skorupiak jadalny, pospolity w morzu Śródziemnym (fig.).
Lanie, rzecz. od Lać; sprawić komu l. = wybić go; przen., skrytykować złośliwie w piśmie, zbesztanie; śmigus.
Lanista, łć., szermierz, nauczyciel gladjatorów.
Lanka, piłka kauczukowa lana czyli pełna (nie dęta).
Lankastra szkoła = szkoła początkowa wzajemnego uczenia (dzieci młodszych przez starsze); daw. klasa wstępna.
Lankastrówka, strzelba myśliwska, odtylcowa.
Lanolina, łć., tłuszcz z wełny owczej; delikatna, dezynfekująca maść z tego tłuszczu.
Lanolinowy, łć., przym. od Lanolina (mydło l-e, lampka l-a).
Lansada, wł., łukowaty skok konia; w lm. podrygi, podskoki.
Lansadować, wł., jeździć konno w podskokach.
Lansjer, fr., ułan (fig.); taniec francuski z 5 figurami, w rodzaju kontredansa; muzyka do niego.
Lansować, fr., puszczać, rzucać, wprowadzać w świat, w modę; l. ś., wchodzić w świat; rzucać się, w sposób gwałtowny zdążać ku karjerze, wysuwać ś. na pierwszy plan.
Lantan, gr., w chem., pierwiastek metaliczny z gromady cerowej.
Lantana, łć., rośl. — p. Hordowina.
Lany, imiesł. od Lać; wylewany, odlewany (żelazo l-e = nie kute, ciasto l-e = rzadkie ciasto, które się leje na gorącą wodę, rosół, mleko i t. p., kluski l-e = kluski z lanego ciasta.
Laokoonowy, przym. od Laokoon; l-e sploty, stosunki a. uczucia uciążliwe, gnębiące, coraz przykrzejsze, z których nie można się wyplątać.
Laokracja, gr., panowanie ludu.
Lapa, nm., gm. wziąć kogo na l-ę = oszukać, zwieść kogo, zadrwić, zakpić, zażartować z kogo, wywieść w pole kogo; zagiąć l-ę na kogoś = zamierzyć coś na czyjąś szkodę, dla wyrządzenia mu przykrości.
Lapalja, nm., drobnostki, bagatele.
Laparatomja, gr., otwarcie chirurgiczne jamy brzusznej.
Lapidarny, łć., rzeźbiony a. wyryty na kamieniu; l. styl = zwięzły, dobitny, dosadny sposób pisania a. mówienia; l. pismo = rodzaj druku, używany w tytułach, w których litery o białych brzegach naśladują wypukłość.
Lapis, łć., kolor jasno-lila; w med. kamień piekielny, azotan srebra do przypalania ran, noworostów i t. p.
Lapisować, łć., w med. przypalać lapisem.
Lapisowy, przym. od Lapis; l. kolor = jasno-liljowy.
Lapsus, łć., błąd, omyłka; l. a. laps, termin, poza który coś przepada.
Lar, bożek domowy u Rzymian starożytnych (l-y i penaty = ogni-
