Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/656

zaledwie, dopiero, tylko co, dopiero co, skoro, jak tylko; l. nie = prawie, tylko co nie; l. nie l. a. l. l. = z wielką trudnością, z biedą.

 Ledwość, w wyr. z l-ą = z trudem.

 Ledwuchna, Lerka, ptak wróblowaty z rodziny skowronków.

 Lefelbor, nm., świder łyżkowaty.

 Lefoszówka, fr., strzelba myśliwska odtylcowa.

 Lega, wł., arkusz, złożony w formacie książki a. kilka takich arkuszy, włożonych, jeden w drugi i zeszytych, stanowiących część książki oprawionej.

 Legacja, łć., poselstwo; zapis testamentowy; dawniej prowincja państwa kościelnego, rządzona przez legata.

 Legacyjny, łć., poselski.

 Legać, częstotl. od Leżeć i Lec; kłaść się, leżeć, sypiać.

 Legalizacja, fr., poświadczenie, urzędowe zaświadczenie, uprawomocnienie.

 Legalizować, fr., uprawomocnić, uwierzytelnić, urzędownie stwierdzić prawdziwość podpisu na dokumencie.

 Legalnie, łć., zgodnie z prawem, wedle przepisów prawnych.

 Legalność, łć., postępowanie zgodne z prawem.

 Legalny, łć., zgodny z przepisami prawni, prawny; l-a opozycja = opozycja przeciwko władzom rządowym, nie przekraczająca praw, przez rząd ustanowionych.

 Legar, nm., podkład z drzewa, belka, na której spoczywa jaki ciężar (l-y pod beczki w piwnicy); l-ry, belki, do których przybija się podłogę.

 Legart, Legawiec, leniuch, wałkoń, ospalec, piecuch; odmiana psa myśliwskiego, wyżeł.

 Legat, łć., u Rzymian poseł, pomocnik wodza, namiestnik; tytuł pełnomocników i posłów kurji rzymskiej; zapis testamentowy.

 Legatarjusz, łć., obdarowany zapisem testamentowym, zapisobierca (forma ż. Legatarjuszka).

 Legato, wł., w muz., łącznie, łącząc, zlewając z sobą tony.

 Legator, łć., (forma ż. Legatorka); zapisodawca.

 Legatura, Ligatura, Legierunek, nm., przymieszka metali nieszlachetnych do szlachetnych, np. miedzi do złota.

 Legawiec, gatunek wyżła — p. Legart.

 Legawy, leniwy, gnuśny; pies l. — p. Legawiec; l-e pole = polowanie z psem legawym na ptactwo.

 Legienda, łć., opis życia świętego a. jakiego zdarzenia z jego życia; podanie pełne cudowności; utwór poetyczny treści religijnej na tle podań ludowych; napis półkolisty na monecie a. medalu; wogóle: napis objaśniający (na obrazie, mapie, budowli, pomniku i t. p.); l., żart., w grze w karty: leżenie, wpadnięcie (niewzięcie zapowiedzianej liczby lew).

 Legiendarny, Legiendowy, łć., oparty na podaniu, podaniowy.

 Legierunek, nm. — p. Ligatura.

 Legislacja, łć., prawodawstwo.

 Legislacyjny, łć., prawodawczy.

 Legislator, łć., prawodawca.

 Legislatywa, Legislatura, łć., ciało prawodawcze, władza prawodawcza.

 Legista, łć., prawoznawca.

 Legisterja, łć., prawoznawstwo.

 Legityma, łć., część majątku z prawa należna dzieciom.

 Legitymacja, łć., udowodnienie tożsamości osoby; udowodnienie praw, stwierdzenie urzędowe.

 Legitymista, fr., członek stronnictwa monarchji dziedzicznej Burbonów we Francji.

 Legitymizm, fr., zasada dziedziczenia tronu według praw starszeństwa przez członków dynastji panującej.