dający ludzi, kanibal; przen., okrutnik, tyran, ciemięzca.
Ludożerczy, przym. od Ludożerca.
Ludożerstwo, zjadanie ludzi.
Ludwiksdor — p. Luidor.
Ludwisarnia, nm., fabryka, w której odlewają działa, moździerze, dzwony, posągi i t. p.
Ludwisarz, nm., rzemieślnik, odlewający większe przedmioty ze spiżu.
Ludyszcza, Ludziszcza, ukr., zbiorowiska ludów.
Ludzie, lm. od Człowiek; służba, czeladź, najemnicy, robotnicy; przy l-ach = wobec obcych; co l. powiedzą? = świat, ogół; chodzi po l-ach = mówią, że, zdarza ś., że...; zachodzi do domów, do mieszkań; będą z niego l. = wykieruje ś. na porządnego człowieka; podobny do l-i = porządny, przyzwoity.
Ludziska (-ów), blp., zgrub. od Ludzie; poczciwi ludzie.
Ludzki, odnoszący ś. do człowieka, człowieczy; przyzwoity, porządny; dobry, miłosierny, łagodny, łaskawy (l. pan); niel-i = bez serca, okrutny, nielitościwy; po l-u, l-o = jak ludzie, w sposób właściwy ludziom, jak ludziom przystoi; jak ś. należy, porządnie; łagodnie, łaskawie, miłosiernie.
Ludzko, przysł. od Ludzki.
Ludzkość, ogół ludzi, ród ludzki, człowieczeństwo; uczucie ludzkie, dobroć, łagodność, łaskawość, miłosierdzie.
Lufa, nm., rura u strzelby, pistoletu lub działa, z której wypada pocisk.
Lufcik, nm., szybka w oknie w osobnej ramce, dająca ś. oddzielnie otwierać i służąca do przewietrzania pokoju.
Luffa, roślina egzotyczna z rodziny dyniowatych, wyschnięte jej włókna używają się zamiast gąbek (fig.).
Luft, nm., przewiew, przeciąg; otwór w piecu, w kominie, dla wywołania ciągu, czyli przewiewu powietrza; żart., powietrze (świeży l.).
Luftować, nm., przewietrzać.
Luftwerk, nm., w teatrze: przyrząd do latania ponad sceną.
Lugier, ang., nizki dwu a. trzymasztowy statek, mocno zbudowany, szybki i lekki.
Luidor, Ludwiksdor, fr., dawna francuska złota moneta wartości 20 franków.
Luka, nm., otwór, dziura, okienko, wyłom, próżne miejsce.
Lukarna, fr. okienko w dachu, oświetlające strych (fig.).
Lukier, fr., cukier, gotowany do pewnej gęstości, z którego wyrabiają pomadki i polewę na ciasta.
Lukratywny, łć., zyskowny, korzystny.
Lukrecja, gr., roślina z rodziny strąkowych, o słodkim korzeniu (fig.); stężały wyciąg tegoż.
Lukrecjowy, gr., przym. od Lukrecja; przen., nadmiernie grzeczny, ugrzeczniony, słodki, obłudny.
Lukrować, fr., smarować lukrem, osłodzić.
Lukrowany, fr., posmarowany lukrem; przen., pozornie uprzejmy, pozornie słodki.
Luks, Luksus, łć., zbytek, przepych.
Luksacja, łć., wywichnięcie.
Luksusowy, łć., zbytkowny, wytworny, bogato i z przepychem urządzony.
Luktować, łć., walczyć.
Lukubracja, łć, robota nocna; praca w nocy, studja nocne i wynik tychże.
Lukullusowy, łć., zbytkowny.
