Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/687

 Łakoć, przysmak, smakołyk; w lm. ł-cie, delikatesy, przysmaczki; przen., słodycz, wdzięk, powab.

 Łakomić, czynie łakomym; ł. ś., łaknąć czego; mieć chęć na co; pragnąć czego, pożądać usilnie, być chciwym na co.

 Łakomie, Łakomo, przysł. od Łakomy; z apetytem; pożądliwie; łapczywie, chciwie, z pośpiechem.

 Łakomiec, Łakomca, żarłok, chciwiec, łasuch.

 Łakomstwo, obżarstwo, żarłoczność; pożądanie, pożądliwość, łapczywość, chciwość, usilne pragnienie czegoś.

 Łakomy, chciwy na jedzenie, nienasycony, żarłoczny, obżarty, łaknący, żądny, łapczywy; chciwy, chytry na co; smaczny, apetyczny, upragniony, ponętny (ł. kąsek).

 Łakotka — p. Łakoć.

 Łakotniś, lubiący łakocie, łakomca, łasuch; wyrabiający łakocie a. handlujący niemi (cukiernik, piekarz).

 Łam, kawał czego, kamieniołom; kolumna, szpalta w czasopiśmie; na ł-ach pisma = w tekście pisma — p. Łamulec — p. Łom.

 Łamacz, ten, co łamie; w druk ł. a. metrampaż == pracownik drukarski, układający kolumny ze złożonego przez zecerów tekstu i ilustracji.

 Łamać, kruszyć na części, rozłamywać na kawałki, gruchotać; zwalczać, pokonywać, niweczyć (ł. przeszkody); wykrzywiać, wyginać, wykręcać (ł. ręce z rozpaczy); łupać, kruszyć (ł. kamienie w kopalniach, kamieniołomach); z trudem dostosowywać coś do czegoś, naginać, wdrażać; ł. język = z trudem wyrażać ś. w jakimś języku; naruszać, gwałcić (ł. słowo, obietnicę, przysięgę); powodować ból, dokuczać, dolegać (ból ł-ie kości); przen., ł. pierwsze lody = rozpoczynać jakąś pracę, zwyciężać, pokonywać trudności; dochodzić do stosunku z kimś obcym; dokonywać, zdobywać, osiągać przemocą; ł. ś., kruszyć ś. na części, trzaskać ś.; wyginać ś., wykręcać ś., wykrzywiać ś.; uciekać ś. do wykrętów, wywijać ś.; ł. ś. z kim, borykać ś., zmagać ś., mocować ś. z kici; dostosowywać ś. do czegoś, wdrażać ś., ćwiczyć ś.; w fiz., odbijać ś. pod kątem, i odchylać ś. od pewnego kierunku (o promieniach); ł. ś. z kim opłatkiem, chlebem = dzielić ś.; wyczerpywać ś., upadać pod ciężarem; serce mi ś. ł-ie = jestem w rozpaczy; głos mu ś. ł-ie = nie może dalej mówić ze wzruszenia.

 Łamanie, rzecz. od Łamać; ł. w kościach = ból, spowodowany gorączką a. reumatyzmem.

 Łamaniec, trudne ćwiczenie gimnastyczne, sztuka gimnastyczna, polegająca na wyginaniu członków ciała; przedmiot o dziwacznych kształtach, wykrętas, zakrętas; w lm., ł-ńce, rodzaj suchych ciastek z miodem i makiem.

 Łamanina, wyginanie; przedmioty, rzeczy połamane, sztuki łamane; wysiłki, walka.

 Łamany, imiesł. od Łamać; sztuki ł-ne = trudne sztuki gimnastyczno, połączone z wyginaniem członków ciała; język ł. = niepoprawny, nieczysty, nieprawidłowy, źle wymawiany; w gieomlinja ł-a = linja złożona z kilku prostych, przecinających ś. pod kątem; pismo ł-ne = gotyckie, szwabacha.

 Łamigłówka, zadanie trudne do rozwiązania, polegające na kombinacji zgłosek, liter a. liczb; zabawka dziecinna, polegająca na układaniu całości figury lub obrazu z cząstek porozrzynanych.

 Łamignat — p. Łomignat.

 Łamikark — p. Łamaniec; skok narażający na złamanie karku.