Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/463

uzależniać co od czego, zasadzać, zakładać co na czym: p. do czego swoje szczęście, nadzieje; do tego urzędu przywiązana jest wysoka pensja = jest naznaczona; przydawać, przypisywać: p. do czego wielką wagę, wielkie znaczenie = uważać to za bardzo ważne; budzić w kim przywiązanie do siebie, zniewalać, ujmować; p. ś., wiązać siebie do czego, uwiązywać ś. u czego; przyłączać ś., przyczepiać ś.; p. ś. do kogo, do czego = nabierać przywiązania, miłości, sympatji, serdecznego przyzwyczajenia względem kogo, czego; p. ś. do słów = brać je w dosłownym znaczeniu, wierzyć im ślepo.

 Przywidywać, dok. Przywidzieć; wyobrażać, imaginować, marzyć, roić; p. ś., zdawać ś., wydawać ś.

 Przywidzenie, widzenie rzeczy, których niema istotnie, złuda wzroku, omam wzrokowy, halucynacja; przen., urojenie, fantazja, imaginacja.

 Przywidzieć — p. nied. Przywidywać; p. ś., przyśnić ś., przytroić ś., uroić ś., ubrdać ś., wydawać się.

 Przywiedzenie, przytoczenie, zacytowanie czyich słów.

 Przywierać, dok. Przywrzeć; gotując ś. przylegać do ścian naczynia, przyczepiać się mocno, przypijać ś.; niezupełnie zamykać, przymykać: p. drzwi, okno, szufladę; przywalać, przyciskać czymś ciężkim; p. ś., przymykać ś.

 Przywiercać, dok. Przy wiercić; wywierciwszy dziurę świdrem, przybijać, przykręcać.

 Przywiercić — p. nied. Przywiercać; przymocować śrubą.

 Przywiesić — p. nied. Przywieszać.

 Przywiesisty, przy czym wiszący.

 Przywieszać, dok. Przywiesić; zawieszać, uwieszać przy czym.

 Przywieść — p. nied. Przywodzić.

 Przywiewać, dok. Przywiać, Przywionąć; wiejąc przybywać; wianiem, tchnieniem nanosić; wiejąc przysypywać.

 Przywieźć — p. nied. Przywozić.

 Przywiędły, trochę zwiędły.

 Przywiędnąć, trochę zwiędnąć.

 Przywięznąć, przywrzeć, przyczepić ś., przylepić ś., przylgnąć.

 Przywięzywać, p. Przywiązywać.

 Przywięź, lina do przywiązywania statków do brzegu.

 Przywijać, dok. Przywinąć; obwijać, zawijać coś przyłożonego; o okręcie, statku: przybijać do brzegu, zawijać do lądu.

 Przywilej, łć., prawo nadane jednostce lub klasie społecznej, uwalniające od pewnych ciężarów ogólnych, przyznające szczególne ulgi, korzyści lub uprawnienia, od których inni obywatele są wyłączeni; pozwolenie na zajmowanie ś. czym, na prowadzenie jakiego handlu lub przemysłu, dane wyjątkowo jednej osobie, towarzystwu, stanowi lub miastu — p. Prerogatywa.

 Przywilejować, łć., obdarzyć przywilejem.

 Przywinąć — p. nied. Przywijać.

 Przywindować, wciągnąć, przyciągnąć co za pomocą windy.

 Przywionąć — p. nied. Przywiewać.

 Przywiosłować, wiosłując przybyć, zawinąć dokąd.

 Przywiśle, pobrzeże Wisły, porzecze Wisły, Powiśle.

 Przywitać, okazać radość ze spotkania, przybycia czyjego, za pomocą gestów odpowiednich, okrzyków, formuł słownych, pocałunków i t. p.; wyjść na spotkanie czyje, w taki lub inny sposób potraktować go, przyjąć przy spotkaniu: p. kogo gradem obelg, kulami i t. p.; p. ś. z kim, przywitać kogo, będąc od niego wzajem-