puszczać; porzucać, zaniedbywać; p. wieść = rozgłaszać, rozszerzać, rozpowszechniać; p. w kurs = w obieg; spławiać rzeką; budować, wznosić, prowadzić wzdłuż: p. mur, rów, okopy, kanał, p. kogo z kwitkiem = nic mu nie dawać, nie zadowolić go, pozostawiać go bez wszystkiego; p. kogo z torbami = doprowadzać go do nędzy; p. pieniądze = trwonić; p. ś., być puszczanym; przestawać trzymać ś. czego, odczepiać ś. od czego; wyruszywszy skąd, udać ś., podążać, pomykać: p. ś. w drogę, p. ś. kłusem, galopem, p. ś. w zawody, p. ś. na pełne morze, p. ś. w tropy, w pogoń; przen., odważać ś., narażać ś., ryzykować, hazardować ś.: p. ś. na awantury; p. ś. na domysły = gubić ś. w domysłach, p. ś. na wybiegi; przen., oddawać ś. czemu namiętnie, bez opamiętania; hulać, prowadzić życie niemoralne (zwłaszcza o kobiecie): wyrastając, pokazywać ś., kiełkować, runieć; wytryskać, wylewać ś. strumieniem.
Puszczadło, narzędzie chirurgiczne de puszczania krwi, lancet.
Puszczanka, duża wędka z łańcuszkiem, do łowienia szczupaków.
Puszczański, dotyczący puszczy, mieszkający w puszczy.
Puszczka, gałązka, latorośl, rózga.
Puszczyk, ptak z rzędu kraskowatych, z rodziny sów (fig.).
Puszczysty, obfitujący w puszcze, właściwy puszczy.
Puszek, pierwsze, delikatne włoski, meszek: kutner, meszek na suknie; barwa na owocach; delikatne futerko, przyrządzik, do pudrowania twarzy, włosów; przen., oznaka niewinności dziewiczej.
Puszka, nm., naczynie metalowe okrągłe a. kwadratowe, zamykane wiekiem; broń palna, armata, działo.
Puszkarnia, nm., fabryka dział, wogóle broni palnej, ludwisarnia.
Puszkarski, nm., odnoszący ś. do puszkarza, właściwy puszkarzowi, rusznikarski.
Puszkarstwo, sztuka wyrabiania dział, wyrób broni palnej, rusznikarstwo; sztuka robienia fajerwerków, pirotechnika.
Puszkarz, rzemieślnik, wyrabiający armaty a. wogóle broń palną, ludwisarz, rusznikarz; kanonjer, artylerzysta; ten, który robi ognie sztuczne, pirotechnik.
Puszkowaty, z kształtu zbliżony do puszki.
Puszta, węg., step węgierski bezleśny, porosły trawą; folwark stepowy w Węgrzech.
Puszyć, okrywać puchem, obwodzić puchem; puchem ś. okrywać, puch puszczać; przen, wbijać w pychę, czynić zarozumiałym; zadzierać nosa, napuszać ś.; p. ś., dostawać puchu, pierzem ś. okrywać; obłazić pierzem; rozdymać ś., wydymać ś., pęcznieć; być zarozumiałym, pysznić ś., nosa zadzierać.
Puszysty, podobny do puchu, okryty jakby puchem; pyszny, zarozumiały, dumny, nadęty.
Puścić — p. nied. Puszczać.
Puścieć, stawać ś. pustym, pustoszeć, wyludniać ś.
Puścina, mieszkanie odludne, na pustkowiu.
Puściuteńki, Puściutki, Puściusieńki, całkiem pusty.
Puścizna, majątek, który po śmierci czyjejś zostaje jego spadkobiercom, spadek, dziedzictwo; scheda, ojcowizna, sukcesja; zapis testamentowy; spadek nie mający prawnego następcy, kaduk; przekazany od przodków spadek duchowy, ojcowizna: p. pracy, ideałów; pustki, golizna.
